Symulator starości uczy na czym polega jesień życia.

Normalną rzeczą u wszystkich jest sukcesywne zmniejszanie, a nawet zanikanie zdolności fizycznych. Symulator starości pokazuje ograniczenia ludzi starszych, obrazując jak trudne jest codzienne życie i wykonywanie prostych czynności. Zadaniem używania symulatora jest doświadczenie barier w funkcjonowaniu osób starszych. Symulacja powoduje zrozumienie starszych osób, kształtuje postawę niosącą pomoc i szacunek. Po założeniu urządzenia ochotnik odczuwa większość możliwych do pokazania ograniczeń sprawności. Imitacja sztywności i skostniałości stawów wywołuje trudności z poruszaniem się. Wygłuszenie redukuje możliwość słyszenia, specjalne okulary zaburzają widoczność i spostrzeganie. Ruchowość jest zmniejszona przez ograniczniki zakresu otwierania stawów oraz specjalne obciążniki na kończyny. Specjalna kamizelka dociążą ciało powodując krótką wadę postawy. Rękawice pogarszają czucie palców oraz precyzję ruchów, skutecznie powstrzymując wykonywanie skomplikowanych zadań. Najważniejsze zadania wykonywane każdego dnia będą ogromnym wyzwaniem, kiedy ochotnik ubierze symulator starości. Wypicie kubka wody, zamknięcie drzwi, zawiązanie butów, pisanie, czytanie, używanie telefonu będzie sporą barierą. Wykonywanie zadań będzie oczywiście możliwe, jednak potrzebne będzie przyzwyczajenie się do ograniczeń percepcji. Symulacja ma wzbudzić emocje wśród uczestników, dać przedsmak starości, uwrażliwiać na problemy i potrzeby seniorów oraz budzić empatię w kontaktach z nimi. Uczestnicy eksperymentu są zgodni co do przydatności symulatora starości, twierdząc że wszyscy powinni z niego skorzystać.